ფეხაკრეფით ჩავიარო,

ლექსის მძვინვარება არ გავაღვიძო.

ნაპერწკალზე ხანძარი არ გავაჩაღო.

სიო ქარიშხლად არ მოვაქციო.

სულ ისეთ გზას მივსდიო,

რომელიც არ გრძელდება.

სულ წრეზე ვიარო –

ჩიხში ვიმოგზაურო.

ყოველთვის ერთი თვის ოცდახუთი რიცხვიდან,

მეორე თვის ოცდახუთ რიცხვამდე ვიარსებო.

ყოველი თვის ოცდახუთი –

პურია ჩვენი არსობისა.

და დავივიწყო ძველი სიმღერები.

წარსულს ჩავაბარო

კალმის წვერის სიმტკიცე.

ისედაც, სადღა არის

მეტაფორის და სიმბოლოს

ორი ღია ფანჯარა?

26. 10. 2011