- პირველი სამამულო წარმოების არტპორტალი
ბებია:
ლევანიკო: შვილიშვილი
სცენა I
ბებია აღვიძებს ლევანიკოს.
ბებია - გაიღვიძე ბებიკო, გაიღვიძე, ინსტიტუტში ხომ უნდა წახვიდე.
ლევანიკო - ეე, ბები, კაი რა.
ბებია - ისედაც რაღაცნაირი სიზმარი ვნახე.
ლევანიკო - რა ნახე, ბე?
ბებია - რა და, ბაპტისტები დამესიზმრნენ, ბებო, ბაპტისტები.
ლევანიკო - ეგენი ვინღა არიან, ბებო? ნუ გადამრიე.
ბებო - ვინ და სექტანტები, აი მღვდლები რო არა წამთ, სუფთათ ჩაცმულები რო დადიან.
ლევანიკო - ვინა კაცო, მთავრობის ხალხი?
ბებია - არა, არა, ნუ ხარ ტუტუცი. ჩვენი მეზობელიც დამესიზმრა, მაგათთან რო დადის, სიბირა, სიბირა სირაძე.
ლევანიკო - ეგეც მაგათთან არი? აუჰ! (ვითომ სერიოზულობით)
ბებია - ხო, ხო, რამდენი ხანია!
ლევანიკო - მერე, რა ნახე ეხლა სიზმარში?
ბებია - ვითომ სიბირა და სხვა ბაპტისტები თეთრებში იყვნენ გამოწყობილი და ხელებით მექაჩებოდნენ.
ლევანიკო - საით, საით მიყავდი მაგ გათახსირებულებს?
ბებია - არ ვიცი, არ მახსოვს, (პაუზა) ის კი მახსოვს, რომ მეორე ხელით სხვები მექაჩებოდნენ.
ლევანიკო - ისინი ვიღა იყვნენ, ან რა ეცვათ?
ბებია - უი მომიკვდეს თავი, სულ არაფერი არ ეცვათ.
ლევანიკო - ტიტვლები იყვნენ, ბები?
ბებია - ხო, ხო. (თანდათან იხსენებს)
ლევანიკო - ქალები იყვნენ თუ კაცები?
ბებია - მგონი ქალები.
ლევანიკო - ეეე ბები, ეგ სიზმარი წესით შენ კი არა, მე უნდა მენახა. მერე, მერე?
ბებია - უჰ, თავი გამანებე აღარ მოგიყვები, ის გირჩევნია, ადგე და წახვიდე.
(ლევანიკო საწოლიდან დგება და სასწავლებელში მიდის.)
სცენა II
ბებია კომპიუტერთან ზის და ლევანიკოს მიერ ინტერნეტიდან გადმოტვირთულ პორნოსურათებს ათვალიერებს, რომელსაც სულ შემთხვევით წააწყდა. თან თავისთავს ესაუბრება.
ბებია - უი, სირცხვილო, ლევანიკო, ეს რა არის, ბიჭო?! შეხედე ერთი ამათ, რას გვანან. (გაოცებით ათვალიერებს) უი, დედა, ეს ხო პატარა ბავშვებია, დედა შვილო, ამათ სადღა გადაუღენ?! (ლოყებზე ხელს ირტყამს) დედა, გათახსირდა ქვეყანა. აი, აი, ესენი ვინღა არიან კაცო, არც თავი უჩანთ, არც ბოლო. დედა შვილო, ეს ზანგის კაცები რა დღეში არიან ამ ერთ გოგოსთან,--ნასკები მაინც გაეხადათ ამ უპატრონოებს, ღმერთო, კი მომკალი. (პაუზა) აჰა, გაიგე ახლა ესენი იაპონელები არიან თუ ჩინელები, რას გვანან ეს უპატრონოები. (პაუზა) უიმე დედა, შენ გენაცვალე, ეს რა არის? (გაოცებულია) საწყალი გოგო ხელებით რომ საწოლზე მიუბიათ და. . . ფთუ, გაუძალიანდა ალბათ. შე გათახსირებულო, ერთი საოხრე არ გეყოფა, ორი რომ ჩეგიდვია პირში, მთელი ცხოვრება დასანახავად მეჯავრებოდა, პირში რავა ჩევიდებდი..... ან ესენი ვინ არიან,(პაუზა) უიმე ძაღლი და ქალი, ფთუ შენ ქალობას, დეილია კაცები?..... უიმე, შენ არ გეიხარე, ხო იქნები შენ ერთი სამოცი წლის, ა? ფთუ შენს ქალობას, რომ მიმჯდარხარ ჩემი ლევანიკოს ხნის ბიჭთან, ღმერთო, დაიფარე ჩემი ლევანიკო.(პირჯვარს იწერს) ან ეს ახალგაზრდა ბიჭი რამ გადარია. უიმე, უიმე, ეს რა არის? რამდენი ადამიანი აზის ერთმანეთს ღმერთო მიშველე, უფრო სწორად, ამათ უშველე, ამათ. კიდევ კარგი, ქრისტე ღმერთი არ მოესწრო ამ ამბებს, კიდევ კაი. (პაუზა, სათვალეს იხსნის, ჩაფიქრდება) არა, ჩვენც კი ვთამაშობდით სკოლაში ზედახორას, ასე მეხუთე კლასში, მაგრამ. . . (ხელებს გრეხს) არა, არა.....
(უცბად შემოდის ლევანიკო)
ლევანიკო - ბები რას აკეთებ! რას ათვალიერებ ბები!
ბებია - რა ვიცი შვილო, მგონი სიზმარი ამიხდა და ეგ არის. . .
ლევანიკო - კარგი რა, ბები! ხომ გითხარი კომპიუტერთან ნუ ჯდები-თქო! (კომპიუტერს რთავს)
ბებია - (ოთახიდან გადის ხელების გრეხით) არა, მაინც რამდენი ადამიანი აჯდა ერთმანეთს, ა?
ფარდა
