პოეტები ყოველღამ ვიღაცის ყლეს დუდღნიან

და მათ ეს პროცესი ახარებთ,

სინამდვილეში ისინი არავინ არიან,

ხოლო მე ერთი ტერორისტი ვარ,

რომელიც მათ დედებს ხმარობს

დ ისინი ამით ხარობენ,

მე ტერორისტი ვარ,

მე ცივსისხლიანი მკვლელი ვარ,

მე საშიში მმართველი ვარ

და მე თქვენ გეკითხებით

- ვინ ხართ ?

პოეტები თუ მწოველები ?

გამეცით პასუხი,

რომ უკეთესად გესროლოთ ტყვიები,

არ დაგავიწყდეთ მე ტერორისტი ვარ,

თვალებში არ მიყუროთ,

სამუდამო პატიმრობა მოგესჯებათ,

ამ თვალების შესახებ უთვალავი წიგნია დაწერილი,

რომ ისინი ტერორისტს მიეკუთვნებიან,

მე საშიში მმართველი ვარ,

და მე თქვენ გეკითხებით

- ვინ ხართ

პოეტები თუ მწოველები ?

ამ კითხვის გამო ჟურნალგაზეთები და გამომცემლობები ისტერიკაში ვარდებიან

და ჩემს პოეზიას ვერ აღიქვამენ რეალურად,

ანუ თვლიან, რომ ჩემი აზრები არ იმსახურებს გამოცემას

და დაბეჭვდას,

რეალურად არ იციან თუ ვინ ვარ

და მინდა იცოდეს ყველამ,

მე ტერორისტი ვარ,

მე საშიში მმართველი ვარ,

მე არ მივეკუთვნები თქვენს კულტურას,

მე ჩემი ხელით არცერთი სტროფი არ დამიწერია,

ისინი მიეკუთვნებიან თავისუფალ ცხოვრებას,

ანუ ნარკოტიკებს, სექსს და ალკოჰოლს,

ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ჩემი აზრები ნამდვილია,

ხოლო სარედაქციო პერსონალები თვლიან -

რომ პოეტი არ ვარ - ეს კი სიმართლეა,

თუმცა ისინი უფასოდ უნდა მიბეჭდავდნენ ყველაფერს,

რადგან მე ტერორისტი ვარ,

ცივსისხლიანი მკვლელი ვარ,

საშიში მმართველი ვარ

და ჩუმჩუმად მათ ცოლებს ლოგინში ვუძვრები,

რომ საბედისწერო აღმოჩნდეს ჩემი ყლე მათთვის,

რომ ჭკუა ისწავლონ,

როდესაც გაიგებენ თუ როგორ ვტყნავდი მათ სიყვარულს.