რამდენი დღეა პუკებს ვერ ვშვები,
გაუსაძლისი გახდა ცხოვრება;
პუკებო მოდით თქვენში გავწვები:
თქვენს დუნებში მსურს მსხმოიარება.
რა გემართება, სწორო ნაწლავო?
სული დავლიე შენგან წვალებით!
კიდევ რამდენ ხანს უნდა მაწვალო?
ნეტა, შავ ღამეს, შენი შკვალებით,
მიაშურებდე, წყლებს ტუალეტის,
გაცურე, ლოენგრინ, ო რაინდო
გედის - ვიქნები მძღნერის ვალეტი
თუნდაც, ოღონდ გონი არ დაბინდო
ჩემი . . . გააჯვი მძღნერო, არა ვარ
ისეთი ბერწი, როგორსაც ვგავარ.
