გრძელი ხაზი კონტური.
რა ლამაზია ჯერ არ ნაშობი პოეტური მუზა,
ხელში მიჭირავს უფლის ყრმა სხეული,
შორს გაფრენილ ბოლს ექსოვება სილამაზე.

ქალწული ტვინების ტყეში ცეცხლია გაჩაღებული
და მთელი სახით დროის მუხრუჭებს ვეყრდნობი,
ყრმა ჯერ არჩასახული
ვერ ტვირთულობს სამყაროს ცოდვებს.

ხელიდან გავარდნილი ჩვილი უფალი
იმსხვრევა დოლარებად
და ამ ფიასკოშიც შავმა მდინარემ დაიდო ბინა,
ორჯერ გაფრენილს ვერ მოაბრუნებს
ყრუ დობერმანი
და მეც არ ვცდილობ შევეწყვილო
ფოთლნარის ფრენას.

შენ შეიშალე და მე თითებით სარკეში წაგშალე
და მე წავშალე ადამიანების
ზეცას გაკრული მთელი აფიშა.

ზეცა და მიწა ერთგანზომილებად ეხეთქება
ყრუ ფიტულს,
რომელმაც მოუნდომებლად
ფრჩხილებით გახვრიტა ერთგანზომილებიანობა.
ისე ტკბილი ხარ ისე ლამაზი
დღეს ჩემო ბრმა ღმერთო,
რომ ბადაგებსაც აღარ აცდი გადადუღებას.

მაპატიეთ ჩემო ყველა აბორტიზირებულო
ლექსებო,
რადგან პროპელერდატეხილი
დაფრინავს ვერტმფრენი.

და რადგან აპკის გარღვევით ვერ
შეხვალ უკუნში,
(მხოლოდ გამოხვალ)
და დააწერ ეკრანზე "თამაშის ბოლო"
ჩემთვის კი გახსნილია ახალი ღილაკი
"განმეორება"

ხანაც ვიყავი მაზდეანი,
ხან კათოლიკე,
ხანაც კერპებით ვიფერავდი
ცრუ ფერუმარილს,
დღეს იმდენად ღრმად გამჯდარი მაქვს
სულში ნანსენსი,
რომ თავად დეპრესი
დარბის ხელში ბასრი დანებით,
რომ თავად წარკვეთა,
წარკვეთილია უსახო ხატებით.

მითხრეს, რომ ამ ყველაფერს
ერთი გასაღები აქვს და გამეცინა
და დავამსხვრიე დოლარებად
საღვთო ყულაბა.