1.      „ ვინც დაიღალა, დაისვენოს“ - ხმა იყო მისი.

ვისმინე და ვითაღლითე - განზე გავდექი.

გავიდა დრო,

დავიღალე უმოქმედობით.

გაფაციცებით ვაყურადებ - იქნებ მისმინოს...

მაგრამ მისი

ხმა აღარ ისმის.

        2.   არის შეცდომა, გადაცდენა, დანაშაული

და ყველაფერი ცოდვად კრისტალდება.

მრავალწახნაგა,

მრავალი სხივით -

თვალისმომჭრელით,

გულის დამკაწრავით...

და ცოდოა ადამიანი,

თუ სასჯელი დანაშაულს აღემატება.

        3.  მზის ჩასვლამდე ჯერ კიდევ ადრეა.

            ჯერ კიდევ ადრეა დაღამებამდე

            და შეიძლება, ბევრი რამ შეიცვალოს -

            ის, ვინც სინანულში გვაგდებს,

            არჩევანის უფლებასაც გვიტოვებს

            და სამსალანაგემებთათვის

            პეშვით თაფლიც არ ენანება.

          4. ვხედავ, მაგრამ შორს არიან,

              თანაც, ვიცი - ვერ მომიცდიან.

თავს ძალა უნდა დავატანო,

უნდა ვიარო.

უნდა ვიარო, რომ კიდევ ვნახო

მათი ღიმილი ჩემს დანახვაზე;

რომ მხარზე მათი ხელი ვიგრძნო

და გავიგონო:

„ ისევ ჩვენი ხარ,

შენ ყოველთვის ჩვენი იყავი“.