ჩვენ გავჩნდით იმისათვის, რათა
სიბიესს კომიკური თივი–შოუ შეექმნა...
მე მეცინება ჩემ თავზე და მარჯვენაში მოქცეულ სირს
ამაყად ვუყურებ.
ჩემივე სიტყვები მახსენდება: ''ჩვენი საზოგადოება ყალბ ინტერესებსა
და ფარისევლურ ემოციებზეა დაფუძნებული.
სექსუალური სრულყოფილება მხოლოდ საკუთარი თავის შეცნობით,
სულის სიღრმეში დანთქმული ცხოველური ვნებისა და ქცევების გათავისუფლებით, მოკლედ – ნძრევით მიიღწევა'',
და ვაცნობიერებ
რომ გენიოსი ვარ.
ახალი კონტი.
ახალი კანტი.
ახალი ზანტი, ლაბილური,
დამფრთხალი დისიდენტი – ყლით ხელში,
გენიალური იდეებით თავში,
ცოცხით ტრაკში
და...
და არაფერი!
და–მთავრდა!
მე მწამს რომ დედამიწა შვიდ მილიარდზე
გაცილებით მეტ სირს დაიტევს.
არ ვიცი რამ გამაბოროტა;
არადა მიყვარს მათხოვრები...
წყლიანი თვალებით და მშრალი ხახით.
ან პირიქით.
ღამღამობით მალულად ვუყურებ
სახურავზე მოჟიმავე ვარსკვლავებს,
ერთმანეთის სახეზე რომ ათავებენ
''ვარსკვლავურად''.
და კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები რომ
მიხმარეს.
მე ვანძრევ.
შენ ანძრევ.
ის ხომ ანძრევს და ანძრევს.
და ეს ლექსიც ნძრევაზე გამოდის,
იდეაში კი სიყვარულს ეძღვნებოდა.
მაგრამ იქნებ სიყვარულიც მასტურბაციაში გამოიხატება?
''მე მიყვარს ჩემი თავი და
საკუთარი სხეულის წაბილწვის უფლებას
სხვას არ მივცემ''!
...ვაცემინებ... აცემინებ...
...გვაცემინებს...
მეზიზღება ჩემი თავი და მიყვარს ''დიდი აფეთქების თეორია''...
მიყვარს ''ორნახევარი ადამიანი''...
მიყვარს გოგო, რომელსაც მკვრივი ძუძუები,
ულამაზესი თეძოები,
სრულყოფილი სახე და
მშრალი თვალები აქვს...
...მიყვარს გოგო, რომელიც ვერ მიტანს
და რომელსაც არ აინტერესებს ჩემი სექსუალური შეყვარებული...
ვგრძნობ – ორად ვიყოფი.
ასფალტზე სისხლი წვეთავს და
შიგნეულობაც ერთიანად იყრება პირდაპირ ჩემ ფეხებთან.
კედები დამესვარა.
მე ვხედავ ღმერთს და მოჟიმავე ვარსკვლავებს. ერთად დამცინიან.
მე ვერ ვხედავ მზეს, რადგან ღამეა, და ვერ ვხედავ მთვარეს,
რადგან ბრმა ვარ.
მეგონა ყველაფერს ბლოკნოტში ვიწერდი...
თურმე გადახსნილი თავის ქალიდან ფიქრები მცვივა...
რას წარმოვიდგენდი თუ გათავებამდე მოვკვდებოდი!
...გაჩერებაზე ხალხმრავლობაა.
