ადამი იქთიოზავრის დასაჭერად დილით ევფრატთან დაეშვა. ....დიდი სატყუარათი(პტეროდაქტილის ფრთები და ანგელოზის ბუმბულები) ვერ დაიჭირა და გადაწყვიტა ხელოვნური დრონტით ეთევზავა, მაგრამ რადგან თევზი არ ჩანდა წყლიდან მალე ამოვიდა. აჯობებდა შინ დარჩენილიყო, ეფხიზლა და გველს ჩასაფრებოდა. აი, რა მოხდა მისი არყოფნისას. ევამ სახლის საქმეები დაასრულა, მზეზე წამოწოლილმა დაკვეთით შეკერილი, ბეწვით გაწყობილი კაბა (ლეღვის ფოთლებს დღისით არავინ აღარ ატარებდა, მხოლოდ ღამის ტუალეტთან ერთად) გვერდზე გადაიწია და წინა ღამის გართობა გაიხსენა: "რა სულელური სირი აქვს ადამს - ფიქრობდა იგი ხმამაღლა - როგორც კი ხასიათზე მოვდივარ იგი იღვენთება და ეცემა, მერე ათი წუთი ჭირდება რომ გამოკეთდეს, მე კი შემეძლო მთელი ღამე ამ სულელური შესვენებების გარეშე, გამეტარებინა! ბებერი სულელი კი ამბობს რომ იგი ამის გამო ქრება და დღეს თხრას ვეღარ შეძლებს, რადგან ზურგი ტკივა. სათევზაოდაც ამიტომ წავიდა. სათევზაოდ! თევზაობას ვუჩვენებ მაგას, როცა დაბრუნდება. მგონი იმ ძუკნა ლომთან დადის, რომელიც ადრეც მოსწონდა. მართალია, მას შემდეგ რაც იმ ვაშლს მივეჩვიეთ, რომლის გამოც უფალმა ღმერთმა ამხელა ხმაური ატეხა, როგორც ყველა სხვა მხეცი თავიდან ისიც ძალიან უხეშობდა. გველი როგორც ყოველთვის ჯენტლმენივით იქცევა. ამბობს რომ იმავე სკოლაში სწავლობდა რომელშიც უფალი ღმერთი, ამის მიუხედავად მისი მანერები გაცილებით უფრო დახვეწილია. ბებერი არამზადა! მელაპარაკება გარჯზე, სამუშაოზე და მსგავს სისულელეებზე. განა შეიძლება კარგად აღზრდილი ადამიანი ქალს ასე ელაპარაკოს? იმედი მაქვს სხვა დროს ღმერთი კარგად შეინახავს თავის უხამს ხუმრობებს. ნუთუ ეს გაუთლელი ქალთან არასოდეს წოლილა? მე კი ალბათ მასთან როგორმე გავერთობი. იმედია ხვრელი არ ამეწვება. ნძრევა არ მშველის - ოჰ! ჯობს უფრო მაგრად დავანძრიო. აი! ისევ დაიწყო ეხლა უფრო ძლიერად დავანძრევ. აჰ! ადამ! ადამ! - ჰა! ვფიქრობდი რომ ადამთან ვიყავი! ოჰ, რა კარგია!". და მან ლამაზად ამოიხვნეშა.
- გთხოვთ მაპატიოთ, რომ შემოგეჭერით ჰერცოგინია - თქვა ახალმა ხმამ დიპლომატისთვის დამახასიათებელი მოკრძალებულ-ზრდილობიანი მანერით - დღეს მესამე შაბათია არა?
- ჩემო ძვირფასო ბატონო, რა კარგია რომ მოხვედით, ზუსტად ეხლა იმედი მქონდა, რომ ვინმე შემოიხედავდა და გამამხნევებდა. გადასახლებამ ისე მომქანცა.
- აჰ! ჰერცოგინია თქვენ ეხლა იმაზე ლამაზი ხართ ვიდრე ოდესმე ყოფილხართ.
- სულელი...
- დიახ და უკეთეს ქმარსაც იმსახურებთ.
- ადამი ძალიანაც კარგია...
- ოღონდ ცოტა ავადაა, მას შემდეგ რაც ედემი დატოვა გაცივებულია, აქაური კლიმატი ხომ ისე ცვალებადია.
- დიახ საწყალი არც თუ ისე ძლიერია.
- იგი მალე იღლება
- აბა - ამოიხვნეშა ევამ.
- ვხედავ თქვენ მის შეცვლას ცდილობთ.
ლაპარაკისას ევას პოზაც არ შეუცვლია. მისი ნესტიანი თითები ოქროსფერ თმებში თამაშს განაგრძობდნენ.
- ოჰ! მე არც კი მიფიქრია.
- აჰ! ჰერცოგინია რა სამწუხაროა, და როგორი სიურპრიზი!
- ნუთუ, მართლა? როგორც ჩანს ბატონო თქვენ ისეთივე ცნობისმოყვარე ყოფილხართ, როგორიც ის ბებერი გაუთლელი უფალი ღმერთი.
- მე თქვენ გაწყენინეთ?
- არა, რას ამბობთ! არც კი ვიცი როგორ გადაგიხადოთ იმ რჩევისთვის ვაშლთან დაკავშირებით.
- იძულებული ვარ პატიება გთხოვოთ, რომ უნებლიეთ იმ ხეპრეს კადნიერების მიზეზი გავხდი.
- სიტყვაც არ დაძრათ. მე ძალიან მადლიერი ვარ თქვენი.
- ნახევრად მადლიერი, ჰერცოგინია
- ?
- იმიტომ, რომ თქვენ საიდუმლოს მხოლოდ ნახევარი გაიგეთ
- და როგორია დანარჩენი?
- საშინელი
- ო, ძვირფასო მითხარით დაუყოვნებლივ.
- და თქვენ მე მაკოცებთ?
- გაკოცებ. მოდი ჩემთან სატანა!
- ევა!
მისი სრიალა რგოლები ევას შიშველ სხეულს ირგვლივ შემოევლო. ორკაპა ენამ კბილებს შორის შეაღწია ქალის ენა გემოიანი ქაფისგან ალუღლუღდა. იგი შეეხო ფაქიზ სასას და უკან გამოძვრა, რომ შემძვრალიყო დახვეწილ ნესტოებში. რბილი მწვანე რგოლებით შემოეხვია მას. მისი სიახლოვისგან ევას სისხლი სურვილით აენთო. ის კი ცივი და სრიალა აგრძელებდა მკერდზე და მოქნილ თეძოებზე ხვევნას. კუდი ღია შადრევანში შევიდა, ფრთხილად მოუღინიტა სიყვარულის ვარდისფერ ენას, რომელიც აღფრთოვანებისგან უკვე გაბერილიყო და გამაგრებულიყო. ევას ცხელმა, სურნელოვანმა ოფლმა დაასხა. "სატანა! მე შენ მიყვარხარ! როცა ადამი მკოცნის, იგი ისეთი ცხელია და მძიმე, იგი მგუდავს! შენ კი ზემოთაწეულს მიჭერ, შენ... აჰ!" კუდმა ენერგიული მოძრაობა გააკეთა, და გაოფლილმა ქალმა სიამოვნებისაგან ამოიხვნეშა. - "ჩემო დედოფალო!" - "სატანა!" - შეყვარებული გველი მისი მკერდისკენ გასრიალდა - "გიყვარვარ?" - "მე ისეთ სიყვარულს გასწვლი, როგორიც შენ ადამს ჯერ არც დასიზმრებია!" მისი თავი სასურველი ქალის ბნელ სათავსოში დაიმალა, ხოლო ანთებული სხეულის ყველაზე ფაქიზი ნაწილი მის წითელ ტუჩებს მიეწება. გამოიცნო რა მისი სურვილი, ქალი აღფრთოვანებით მიეცა ახალ ცოდვას. ისევ და ისევ ქალი სიყვარულის ცვარით რწყავდა მას, მათი სხეულების თბილი არომატი ერთ დახვეწილ ნაკადად შეერთდა. ბოლოს გამოჩნდა ქაფით დაფარული მისი თავი და ისევ მის არომატულ ტუჩებს მიეხუტა, სტაცებდა ვნებიან კოცნებს და ალერსით კბენდა მის ფაქიზ წამწამებს. ქალი მიეკრა სხეულს, რომელიც მისთვის უფრო სასურველი გახდა.
მაგრამ შორიახლოს გაისმა ყვირილი, წამოწეულმა სატანამ დაინახა ადამი ნანადირევით ბრუნდებოდა. უკვე ისე ახლოს იყო, რომ ვეღარ გაიქცეოდა ევამ ქალური მოსაზრებულობით, ნაჩქარევად გადაიფარა ბეწვი და კოცონთან ახლოს უზრუნველი სახით ჩაცუცქდა. სატანა მისი კაბის ქვეშ შეიმალა. აინთო ცეცხლი და ადამი ქალს იმ მზრუნველი ტონით მიესალმა, როგორსაც მამაკაცი ყოველთვის საჭიროდ მიიჩნევს, როცა მათ მიმართავს ვისაც სოციალური ფიზიკური და ინტელექტუალური თვალსაზრისით თავისზე დაბალ არსებად მიიჩნევს. ქალმა იმ იშვიათი სიმორცხვით უპასუხა რომელსაც მოღალატე ცოლები უცვლელად იყენებენ, მაგრამ ეს არც თუ ისე ადვილი იყო. გველმა-საყვარელმა უსირცხვილოდ ისარგებლა ქალის დაბნეულობით და ერთდროულად მის ორივე ხვრელს ეცა, მისი თითქოს გამქრალი ვნება საშიშად აენთო, სიამოვნების უმაღლეს წერტილში იგი ვერ შეძლებდა სიმშვიდის შენარჩუნებას. სატანამ მართლაც შორს შესტოპა. იგი მიძვრებოდა სულ ზემოთ და ზემოთ ქალის საშოს ბაგეები კონვულსიურად იკეტებოდა და ისევ ფაქიზად იღებოდა. ის შედიოდა უფრო ღრმად და ღრმად; ბოლო მკვეთრი მოძრაობით იგი სრულად დაიმალა სიყვარულის ტაძარში. სწორედ ამ დროს ველურად აკანკალებულმა ევამ დათრგუნული სურვილი გადმოანთხია და გონდაკარგული დაეცა. ადამს თავზარი დაეცა. მასტოდონტის დამწვარი ჩლიქებით გონს მოიყვანა, ამ დროს ევას ბეწვი გადასძვრა და ადამმა აღმოაჩინა მისი ცოლის შეღონების მიზეზი. "ერთი ამას უყურე - გაიფიქრა მან მისატევებელი სიამაყით, - მარტო ჩემ დანახვაზე... ან იქნებ სუნზე? ამის შესახებ წიგნს როცა დავწერ ამას მაშინ გადავწყვეტ. საწყალი! მართალია ჩემი სირი ამ ღამით ვერ იმუშავებს. მახსოვს ლომმა იცოდა როგორ უნდა მისი ლოკვა. მე კი ევას ამის გაკეთებას ვერ მოვთხოვ. მჯერა ეს მას დაამცირებს. უკეთესი იქნება მის ჩემ დონემდე ამოწევას თუ შევეცდები... ეს დაწყევლილი კარტოფილის კვალი! ხვალ უნდა დავბარო, მე კი ძველი ქვის ბარი მაქვს. ადამიანი ღმერთის თანამდებობით... რომელიც მიწებს და სხვა რამეებს ანაწილებს, რკინის ბარების მოწოდებით უნდა იყოს დაკავებული... ეს ხომ ერთადერთი პლანეტაა რომელსაც მილიარდი მილის მანძილზე მეცნიერების გავლენა არ ეტყობა, ასე ამბობს ახალგაზრდა ბატონი... თუმცა როგორ დავიჯერო, რომ იგი ნამდვილი ბატონია ის ხომ როგორც კრავი ისე ითმენს მოსულელო ღმერთის შეურაცყოფებს... ამბობს, რომ შეპასუხება მის ღირსებაზე დაბლა დგას. მე კი სასამართლოში ვუჩივლებდი იმ ბებერ პედარასტს. "ევას ბავშვს თავი გაუტყუდებაო" იმუქრებოდა. - ამ მსჯელობაში იყო ადამი, რომ შორიახლის მეგატერიუმის ღმუილი შემოესმა. შურდული მოიმარჯვა და მისი მოგერიება დაიწყო. ევას წამიც არ დაუკარგავს მუცელზე გამალებული ბრახუნი ასტეხა. "დროა გამოძვრეთ, სერ! ეხლავე მოვიტან თბილ წყალს!". სატანამ გაიღვიძა, მას არ უყვარდა წყალი არც ცხელი და არც არანაირი განსაზღვრული ულუფა შოტლანდიური ვისკის გარდა. თავი გამოყო და იკითხა, რატომ აკაკუნებდა ასე ევა. - "გამოძვერი ძვირფასო, ადამი ცოტა ხნით გავიდა, სწრაფად და არ მატკინო" - "მე შენთან ღამის გატარებას ვაპირებ ევა" - "კი მაგრამ ადამი?". - "ისიც შემოძვრეს" - "ის ხომ ყველაფერს მიხვდება, აჯობებს რამე სხვა მოვიფიქროთ". - "არა, მე ყველაფერი დავგეგმე, შენ არ იცი მთელი საიდუმლო". გველმა ვნებიანად უბრწკინა კლიტორს და თავის მოხერხებულ სამალავში შეძვრა.
ადამი ლაშქრობიდან გამარჯვებული დაბრუნდა, გახარებულმა ტყავები გაიხადა და მეგობრის ხვევნა კოცნა დაიწყო. როგორც მოსალოდნელი იყო, ევამ მალე აიძულა პოზიცია შეეცვალა, ადამს თეძოები დაუფარა ქალის წითური თმების ნაწნავებმა ხოლო წითელმა ტუჩებმა დაიწყეს მისი მოყვანა სიმაგრის შესაბამის ხარისხში. სასურველი მალე განხორციელდა, ქალმა სწრაფად შეიცვალა პოზა, ზემოდან დააჯდა და ხელით შესაბამის ხვრელში მისცა მიმართულება. დაიწყო ცეკვა. ევას რაც ძალა ჰქონდა მსუქანი უკანალით ტრიალებდა, ადამსაც რაც ამ შებოჭილი პოზით შეეძლო ეხმარებოდა. დადგა კრიტიკული მომენტი და თბილი სისველის ნაკდმა თავის გზაზე ყველაფერი წალეკა. მაგრამ გამოღების უფლებას ევა ჯერ არ აძლევდა. ამ დროს ადამმა ტკივილსაგან შეჰყვირა: "რაღაცამ მიკბინა!". - "ის საზიზღარი პალეოპულექსი" - თქვა ევამ. - "არა ეს შენშია შიგნით იგი გარეთ მაგდებს! ადექი!" ევა შეშინებული წამოხტა და დაინახა სატანა მშვიდად გამოდიოდა თავის ციტადელიდან. ადამი ხელკეტის მოსაძებნად გაიქცა. მაგრამ როცა დაბრუნდა, ცვლილება მოხდა, სატანა წარსდგა თავისი ნამდვილი სახით, როგორც სხივოსანი სული. - "შენ მე მიკბინე", - აღშფოთებით თქვა ადამმა. - "შენთვის საკეთილდღეოდ. ღმერთმა სასიკვდილოდ გაგწირა. ჩემმა ნაკბენმა კი შენი სისხლი ისეთი შხამით აავსო, რომელიც დაგავიწყებს შიშს სიკვდილის წინაშე, უფრო მეტიც იგი შენთვის სასურველიც კი გახდება!" - "რა ჰქვია ამ შხამს?"- სატანამ უპასუხა: "სიფილისი!" და ხარხარით წავიდა.
ღმერთს კი არ მოსწონდა მისი სიცილი.
