თარგმნა ირაკლი ყოლბაიამ
აჰა აქ ვართ, ხედავ?
ამ სოფელში, ან იქნებ ბანაკში
შუა უდაბნოში, ეს
მაღრებია, უდაბნო მარაკეშის ძირას
ქუჩაში ვდგავართ
უბრალოდ.
ბანაკის შემოგარენი
დაბის განაპირას, ეს მხედრები
აქლემებზე და ცხენებზე,
მაგრამ მხედრები, ტომის წევრები, აქ
სხედან თავიანთ ცხენებზე.
მუნჯად არიან.
ბანჯგვლიანები, ვერ
ლაპარაკობენ. რომ შესძლებოდათ
ბგერა ხორხისმიერი იქნებოდა.
ვერ ლაპარაკობენ. რაღაც
სურთ.
მე არც
შენ ვიცით რა უნდათ . არაფერი
სურთ. სურვილის მიღმა არიან. არაფერი
სჭირდებათ. მონები იყვნენ. რაღაც
უნდათ ჩვენგან / ჩემგან / რა
უნდა ვუთხრა.
მათ ენები ამოაჭრეს.
ვერაფერს მივცემ ¿არ მაქვს
მადლი გულის მიჯნაზე რომელსაც
მათ გავუწევდი? რაღაც სურთ, ისინი
თავიანთ ცხენებზე სხედან. თუ არის
ბავშვები ამ სოფელში რომლებსაც მათ მივცემდი.
ჩემი ბავშვის გული? თუ საქონელი სურთ
ხარკად. მათ ენები
ამოაჭრეს. თუ შემიძლია შევთავაზო რამე ბგერები
ჩემი პირი რომ გამოსცემს ღამით? ძალმიძს
ვთქვა, არიან მხნეები, მძვინვარენი, ულ-
მობლები? რომ ვისურვებდი
შევერთებოდი?
წ ა მ ო ე რ თ ა დ წ ა ვ ი დ ე თ
უდაბნოს გადაღმა
ქალაქებისკენ, წამო
თავზარი დავცეთ დაბებს, სოფლებს,
ბაზრებში გავუჩინარდეთ, ჩვენი
აქლემები გავყიდოთ, ყურები გავიხვრიტოთ, დავი-
ვიწყოთ რომ მუნჯები ვართ და პრინცები
გამოვრეკოთ გარეთ, ყველა
მონა გოგონა ჩვენთვის დავიბევოთ?
რისი შეთავაზება ძალმიძს.
ისინი გამოჩნდნენ აქ ჩემი სულის მიჯნაზე.
მე ვეკითხები რა სურთ, მეუბნებიან—შენ
ხარ ჩვენი ხელმძღვანელი. გვითხარი რა
გეამება, ჩვენ
შენ გვინდიხარ. ისინი
არაფერს ამბობენ. ისინი
მუნჯები არიან. თმაუხვები არიან. ისინი
არიან მამები რომლებიც არასდროს მყოლია. ისინი
ტომის წევრები არიან ქალაქის განაპირას დგანან
წყლის პირას დგანან, სულის პირას დგანან რომლის ფსკერსაც
ყოველ დილით ჩავყურებ . ჩემს თავს.
ვინ არიან ეს ველურები?
მე ვკივი:
მე ჩემი ღმერთები მინდა!
ჩემი საქონელი მინდა! ჩემი ანარეკლი
მინდა მზის გუბურაში დილით,
ჩრდილი შუადღეს ფინიკის პალმების
ქვეშ, მე მინდა და მინდა!
რა შემიძლია, მივცე.
რომელი მომთაბარეთა და მსტოვართა ტომის გაგრძელება ვარ, რა
ძალმიძს, ჩემს მამებს მივცე?
რა ძალმიძს მივცე საკუთარ თავს?
მსურს, საკუთარი კანი ვიხილო
სიცოცხლის მიჯნაზე, მაცოცხლებელ
წყალთან. მსურს
წამოვიმართო გუბურიდან,
ჩემს აქლემს შემოვაჯდე და
ცოცხლებს შორის ვიყო, სოფლის მეორე ბოლოში.
მოდით, ბატონებო,
მოატრიალეთ თქვენი ცხენები.
აქ არაფერია.
